Jezus mówi: "Powiedziałem wczoraj: 'Sam decydujesz o swoim przeznaczeniu'. Teraz dodaję: "Ty sam tworzysz swoje przeznaczenie". Ale kiedy ktoś wypełnia Wolę, którą proponuje mu Ojciec, jest pewien, że uczyni dla siebie przeznaczenie światła, podczas gdy ktoś zamyka uszy i oczy, aby nie słyszeć i nie widzieć Woli Ojca i zamyka swoją duszę na miłość, która prowadzi do posłuszeństwa, podążając nie za głosem ducha, ale za głosem ciała i krwi, podburzonym przez szatana, ten tworzy dla siebie przeznaczenie ciemności, którego końcem jest śmierć ducha. Teraz, jeśli zastanowisz się, jak w swoim życiu ten, kto kocha - czy to syn, brat, małżonek, uczeń, podwładny, ktokolwiek - zawsze stara się zadowolić ukochanego, możesz łatwo dostrzec, jak ci, którzy bardzo kochają Boga, podążają za Jego pragnieniami, jakiekolwiek by one nie były; Ci, którzy kochają Go mało, podążają za nimi mniej i podążają tylko za tymi pragnieniami, które nie kosztują ich zbyt wiele wysiłku; w końcu ci, którzy w ogóle Go nie kochają, w ogóle nie podążają za Nim w pragnieniach Jego świętej Woli, ale raczej buntują się, rzucając się na ścieżkę, która prowadzi do antypodów celu, który Bóg radzi i odwracają się od Ojca, bluźniąc Mu. Można zatem stwierdzić, bez obawy o błąd, że stopień, w jakim stworzenie kocha swego Stwórcę, zależy od tego, w jakim stopniu wie, jak być posłusznym pragnieniom swego Pana i Ojca. Kłamie ten, kto mówi, że kocha Boga, a następnie nie wie, jak podążać za Jego Głosem, który przemawia do niego z miłością, aby doprowadzić go do Jego mieszkania. A kto chce oszukać swoim kłamstwem? Bóg? Bóg nie zwodzi. Twoje słowa mają prawdziwe znaczenie, a nie to, co im nadajesz, a to prawdziwe znaczenie Bóg rozumie. Jeśli mówicie, że kochacie Pana, a potem odmawiacie Mu posłuszeństwa, które jest jednym z podstawowych sprawdzianów miłości, On nie może nie nazwać was hipokrytami i kłamcami i tak was traktować. Czy chcecie oszukać szatana, korzystając z wygodnych warunków sumienia, które on wam proponuje, a jednocześnie powiedzieć mu, że chcecie cieszyć się w tym życiu, ale także cieszyć się w innym życiu, żonglując między Bogiem a szatanem, między niebem a piekłem? O głupcy! Przebiegły nie da się oszukać i, mniej cierpliwy niż Bóg, żąda natychmiastowej zapłaty, która musi być wypłacona natychmiast, ponieważ nie dopuszcza zwłoki. Zaprawdę powiadam wam, że jego jarzmo nie jest skrzydłem, lecz ciężkim głazem, który miażdży i pogrąża w błocie i ciemności. Czy chcecie oszukać samych siebie, mówiąc, że to tylko ziemska konieczność zmusza was do czynienia waszej własnej woli, ale mimo wszystko chcielibyście czynić wolę Bożą, ponieważ ją wolicie? Obłudnicy, obłudnicy. W tobie jest sędzia, który nie zna snu, i to jest twój duch. Nawet jeśli ranicie go na śmierć i skazujecie na zagładę, woła w was, dopóki jesteście z tej Ziemi, woła tęsknotę za Niebem. Obciążasz ją i kneblujesz, aby uczynić ją nieruchomą i niemą, ale ona porusza się, dopóki nie uwolni się z twojego knebla i nie rzuci swojego krzyku w pustą ciszę twojego serca. I tak jak krzyk[354] mojego Poprzednika, tak dręczący jest dla ciebie ten głos, że starasz się go zgasić na zawsze. Nigdy ci się to nie uda. Dopóki żyjesz, będziesz go słyszał, a w zaświatach będzie on płakał głośniej, wypominając ci zbrodnię zamordowania własnej duszy. Kluczem do pewnych ludzkich aberracji, które stają się coraz głośniejsze i prowadzą jednostkę do potwornych przestępstw, jest ten głos sumienia, który próbujesz stłumić nowymi skokami dzikości, tak jak odurzona osoba próbuje zapomnieć o swoim zamierzonym nieszczęściu, stając się coraz bardziej odurzona, aż do upojenia. Bądźcie dziećmi, moje stworzenia. Kochajcie, kochajcie naszego dobrego Ojca, który jest w niebie. Kochajcie Go tak bardzo, jak tylko możecie. Wtedy będzie wam łatwo podążać za Jego błogosławioną Wolą i uczynić dla was przeznaczenie wiecznej chwały. Ja, który kochałem Go do doskonałości, zadowoliłem Go nawet ofiarą mojej boskości, która przez trzydzieści trzy lata była wygnana z Nieba, a moje życie zniszczone najokrutniejszym męczeństwem ciała, umysłu, serca i ducha. Moja Matka, która była druga po Mnie w umiejętności kochania i która kochała z całą doskonałością możliwą dla stworzenia, ponieważ - niech to będzie powiedziane przez przypadek i w odpowiedzi na sprzeciw, który został ci postawiony - ponieważ Maryja posiadała pełnię każdej cnoty i atrybutu, zawsze i naturalnie jako stworzenie, doskonałe, ale zawsze ludzkie stworzenie. Mając w sobie pełnię Łaski, to znaczy posiadając Boga tak, jak tylko Ona Go posiadała, jest oczywiste, że Jej doskonałość osiągnęła wyżyny tylko niższe od Bożej. A zatem Maryja, która była druga po Mnie w umiejętności kochania, przylgnęła do Woli Bożej aż do poświęcenia swego powołania, które polegało na poświęceniu się wyłącznie kontemplacji Boga, i swego serca, o które Bóg prosił, aby zostało zmiażdżone. Boskie Macierzyństwo Maryi jest żywym dowodem Jej przylgnięcia do Woli Bożej. Ja, Syn, który nie podniosłem nienaruszonej bieli lilii Jego Matki, jestem świadectwem protekcjonalności Maryi wobec Woli Bożej. Bez wahania przeciwstawiła się opinii świata, osądowi oblubieńca, a także objęła szafot jako Matka Odkupiciela. Pewna, że Bóg nie odrzucił daru jej szczerości, wypowiedziała najwyższe "fiat"[355] wypowiedziane przez śmiertelne usta i nie lękała się: jej siłą był Bóg i Jemu powierzyła swój honor, swoją przyszłość, wszystko, bez zastrzeżeń. Oto twoje wzory: Maryja i ja. Naśladujcie nas, a uczynicie waszym przeznaczeniem to, czego Bóg pragnie dla każdego ze swoich stworzeń. Naśladujcie nas, a posiądziecie Pokój, ponieważ posiądziecie Boga, który jest Pokojem, i odczujecie dobrobyt waszego ducha. Błogosławieństwa, które głosiłem[356], macie już na tej ziemi, jeśli czynicie Wolę waszego Ojca. Wtedy, w Niebie, będą one siedemdziesiąt razy większe, ponieważ nic nie będzie wtedy przeszkadzać waszemu zjednoczeniu się z Bogiem".
[353] nie jest skrzydłem, jak jarzmo Jezusa: Mateusza 11:30.
[354] krzyk, który znajduje się w Ewangelii Mateusza 3:1-12; Marka 1:1-8; Łukasza 3:1-18.
[355] powiedział najwyższy "fiat", w Łukasza 1:38. Inne odniesienia zostały już odnotowane w piśmie z 7 września.
[356] Ogłoszone w Ewangelii Mateusza 5:1-12; Łukasza 6:20-23.