Jak dobry jest Pan! Kiedy kontempluję bezgraniczną dobroć Boga, czuję, jak moje serce topnieje z wdzięczności i miłości. A także ze smutku, ponieważ widzę, jak niewielu jest tych, którzy widzą, jak dobry jest Pan. Wielu chce od Niego niesamowitych rzeczy, by móc powiedzieć o Nim "dobry", by potem ogłosić, że nie jest dobry, gdy spotka ich coś nieprzyjemnego. Ale On jest "dobry" zawsze, jest prawdziwym "Ojcem" dla swoich wiernych dzieci i jest dobry nawet dla tych mniej wiernych, którym daje nieskończone skarby cierpliwej miłości, która wie, jak czekać na pokutę. Ale z Jego wiernymi dziećmi! Z tymi, którzy wkładają swoją rękę synów w Jego rękę Ojca i idą w ten sposób, patrząc na Niego ze świętą, kochającą dumą synów zakochanych w swoim rodzicu, och! z tymi, jakiż poemat, jaka doskonałość dobroci działa Bóg! On ma wzruszającą dalekowzroczność, wszystkich godzin, wszystkich wydarzeń. Nie tylko potrzeby, ale także najmniejsze pragnienia swoich wiernych małych dzieci zamienia w rzeczywistość i daje nam te rzeczywistości jako prezenty, jako nagrody, tak jak dobry "tatuś", aby nas uszczęśliwić. Myślę o tym zdaniu[21] z Ewangelii: "Nikt nie opuścił domu i krewnych z mego powodu, kto by nie otrzymał stokroć więcej teraz, a w swoim czasie życia wiecznego"; i drugie: "Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą wsypią w zanadrza wasze, pełną, utrzęsioną i przelewającą się". Tak, rzeczywiście tak jest. Temu, kto stawia Boga ponad wszystko i czyni Boga swoim centrum, a pracę dla Pana swoim celem, Bóg daje nie tylko miłosierdzie proporcjonalne do dokonanego, ale "stokroć" aż do nadmiaru, w przepełnionej mierze, ponieważ Bóg jest tak wielkim Panem, że może okryć swoich wiernych poddanych skarbami ponad miarę, i jest tak dobrym Ojcem, że radością jest dla Niego, w radości Jego Istoty, dawać radość swoim stworzeniom.... Jego skarby jako Króla i Ojca nie mogą obawiać się wyczerpania, ponieważ, jak z niewyczerpanego źródła, z łona Wiecznej Triady wypływa ciągły strumień mocy, który przekształca się w łaski dla tych, którzy Go kochają.
[21] do tego zdania, które jest w Mateusza 19:29; i do drugiego, które jest w Łukasza 6:38.