Jezus mówi: "Dwie refleksje są zawsze konieczne, a zwłaszcza teraz, gdy pod batem diabła wasze serca chwieją się w wątpliwościach, co jest pierwszym krokiem do rozpaczy. Tego właśnie chce szatan. Dba nie tyle o materialne ruiny, które produkuje, ale o duchowe skutki, jakie mają w tobie. Dlatego dobrze, że Ja, Mistrz, powtórzę ci jeszcze raz lekcję o tym, jak się zachowywać, aby otrzymać. Marek mówi w szóstym rozdziale swojej Ewangelii, w wersecie 5: "A On (Jezus) nie mógł uczynić żadnego cudu i uzdrowił tylko kilku chorych. Z jak wielką miłością udałem się do mojej ojczyzny, może zrozumieć tylko ten, kto myśli o doskonałości Boga-Człowieka, który wysublimował ludzkie namiętności, czyniąc je tak świętymi, jak Jego natura. Bóg nie zaprzecza i nie zabrania uczuć, gdy są szczere i święte. Potępia jedynie to, co błędnie nazywasz uczuciami, a co w rzeczywistości jest ich wypaczeniem. Dlatego kochałem mój kraj, a w nim, ze szczególną miłością, mój kraj. Do Nazaretu, z którego wyruszyłem, aby ewangelizować, moje serce wracało każdego dnia z myślami miłości, a ja też wracałem, ponieważ chciałem przynieść mu korzyść i uświęcić go, chociaż wiedziałem, że jest zamknięty i wrogi wobec mnie. Gdybym rozlał moc cudu wszędzie, w Nazarecie pragnąłbym, aby ta moc nie pozostawiła nierozwiązanego żadnego przypadku choroby fizycznej, choroby moralnej, choroby duchowej, chciałbym pocieszyć każdą nędzę, dać światło każdemu sercu. Ale przeciwko Mnie była niewiara Moich rodaków. Dlatego tylko nieliczni, którzy przyszli do Mnie z wiarą i bez wyniosłego osądu, otrzymali cud. Wiele razy oskarżacie Mnie o to, że was nie słyszę i nie słyszę. Ale przyjrzyjcie się sobie, dzieci. Jak przychodzicie do Mnie? Gdzie jest w was ta stała, absolutna wiara, podobna do wiary niewinnego dziecka, które wie, że jego starszy brat, jego kochający ojciec, jego cierpliwy dziadek mogą mu pomóc i zadowolić go w jego dziecięcych potrzebach, ponieważ tak bardzo go kochają? Gdzie jest w was taka wiara wobec Mnie? Czyż nie jestem wśród was obcym, tak jak byłem w Nazarecie, ponieważ niewiara i krytyka wypędziły Mnie jako obywatela? Ty się módl. Wciąż są tacy, którzy się modlą. Ale kiedy prosicie Mnie o łaskę, myślicie, nawet nie mówiąc tego do siebie, ale myślicie w głębi waszego ducha: "Bóg mnie nie słyszy. Bóg nie może dać mi tej łaski. Nie może!!! Czego Bóg nie może? Pomyśl, że z niczego stworzył Wszechświat, pomyśl, że od tysiącleci wypuszcza planety w kosmos i reguluje ich bieg, pomyśl, że utrzymuje wody na brzegach i bez barier brzegów, pomyśl, że z błota stworzył ten organizm, którym jesteś, pomyśl, że w tym organizmie ziarno i kilka kropel krwi mieszając się razem tworzą nowego człowieka, który formując się, pozostaje w relacji z fazami astralnymi, odległymi o tysiące mil, ale które nie są nieobecne w dziele formowania istoty, tak jak regulują, za pomocą swoich eterów i ich wschodów i zachodów nad waszym niebem, kiełkowanie nasion i kwitnienie drzew; Pomyśl, że w swej mądrej mocy stworzył kwiaty obdarzone organami zdolnymi do zapłodnienia innych kwiatów, do których wiatry i owady działają jako zapylacze. Pomyśl, że nie ma niczego, co nie zostało stworzone przez Boga, tak doskonale stworzonego, od słońca po pierwotniaki, że do takiej doskonałości nie możesz nic dodać. Pomyśl, że Jego mądrość ustanowiła, od słońca po pierwotniaki, wszystkie prawa, według których należy żyć, i przekonaj się, że nic nie jest niemożliwe dla Boga, który może dowolnie dysponować wszystkimi siłami kosmosu, zwiększać je, zatrzymywać, przyspieszać, o ile tylko Jego Myśl tak pomyśli. Ile razy na przestrzeni tysiącleci mieszkańcy Ziemi nie byli zdumieni zjawiskami gwiezdnymi o niewyobrażalnej wielkości: meteorami z dziwnymi światłami, słońcami w nocy, kometami i gwiazdami, które rodzą się jak kwiaty w ogrodzie, w ogrodzie Boga, i są wyrzucane w kosmos, jakby przez dziecinną zabawę, aby cię zadziwić? Wasi naukowcy dają ciężkie wyjaśnienia rozpadu i zarodkowania komórek lub ciał gwiezdnych, aby uczynić ludzkimi niezrozumiałe kiełkowanie niebios. Nie. Milcz. Powiedz jedno słowo: Bóg. Oto twórca tych lśniących, wirujących, płonących istnień! Bóg jest tym, który jako ostrzeżenie dla was, zapominalskich, mówi wam, że jest przez zorzę polarną, przez migoczące meteory, które czynią szafir, szmaragd, rubin lub topaz z eteru, który orzą, przez komety z ich płonącym, podobnym do królowej ogonem przelatującym przez firmamenty, przez otwarcie innego gwiezdnego oka na sklepieniu nieba, przez obrót słońca wyczuwalny w Fatimie, aby przekonać cię do woli Boga. Twoje inne indukcje są dymem ludzkiej nauki i w dymie spowijają błąd. Dla Boga wszystko jest możliwe. Ale jeśli chodzi o ciebie, wiedz, że Bóg wymaga od ciebie tylko wiary, aby działać. Swoją nieufnością stawiasz tamę Bożej mocy. A wasze modlitwy są skażone nieufnością. Nie liczę więc tych, którzy się nie modlą, lecz bluźnią". Innym punktem w Ewangelii Marka jest werset 13 tego samego szóstego rozdziału: "... i namaszczali chorych olejem i uzdrawiali ich". W ówczesnej medycynie empirycznej olej odgrywał ważną rolę. Nie można też powiedzieć, że był bardziej szkodliwy lub mniej skuteczny niż dzisiejsze skomplikowane leki. Wręcz przeciwnie, był z pewnością bardziej nieszkodliwy. Ale to nie w oleju znajdowała się uzdrawiająca moc dla chorych, których namaszczali moi apostołowie. Jak zawsze, ludzka ciężkość potrzebowała widzialnego znaku. Kto mógł uwierzyć, że dotyk dłoni tych biednych ludzi, którzy byli moimi apostołami, znanych jako rybacy i zwykli ludzie, może uzdrawiać? Gdyby w to uwierzyli, powiedzieliby: "Uzdrowienie mocą księcia demonów", jak powiedzieli do Mnie[770]. I oskarżyliby ich jako opętanych. Tak nie miało być. Dlatego dałem im środki, ludzkie, aby uwierzono, jeśli nie nic innego, empirycznego. Ale mocą był Bóg, który wlewał ją w nich, aby uczynić prozelitów Jego doktryny. Powiedziałem:[771] "Ci, którzy we Mnie wierzą, będą mogli chodzić po wężach i skorpionach i dokonywać dzieł, których Ja dokonuję. Nigdy nie kłamię, a w ręce dziecka we Mnie wierzącego i żyjącego mogę wlać boską moc. Czyż historia chrześcijaństwa nie jest wypełniona takimi cudami? Pierwsze wieki są nimi usiane, a ich rozkwit został ograniczony, nie z powodu jakiejkolwiek zmniejszonej mocy Boga, ale dlatego, że jesteście niewystarczający do zadania bycia sługami Bożymi. Miejcie, miejcie, miejcie wiarę. To cię ocali".
[769] powtarza to, co zostało już powiedziane, na przykład w drugim "dyktandzie" z 22 lipca.
[770] powiedzieli to, na przykład w Mateusza 12:24; Łukasza 11:15.
[771] Powiedziałem to w Ewangelii Marka 16:17-18; Łukasza 10:19.