Jezus mówi: "Utrata życia, wielkie nieszczęście dla człowieka, który żyje ciałem i krwią, nie jest stratą, ale zyskiem dla człowieka, który żyje wiarą i duchem. Dlatego powiedziałem[200]: "Nie bój się tych, którzy mogą zabić twoje ciało. Jestem z niewinnymi, zabitymi z jakiegokolwiek powodu ludzkiego okrucieństwa; jestem z męczennikami, tak jak jestem z żołnierzami; jestem z uciskanymi[201] pod jarzmem rodzinnym, które osiąga punkt morderstwa, tak jak jestem z tymi, którzy są tłumieni środkami przeklętymi przeze Mnie w świętokradczych i okrutnych wojnach. Mówię: świętokradztwo. A co powinienem powiedzieć inaczej? Czyż nie jest sprzeczne z Moim Prawem działanie z arogancją, używanie i nadużywanie siły z powodów ludzkiej pychy, której owocem jest zniszczenie życia i sumienia? A jakaż jest większa świątynia niż serce człowieka stworzone przeze Mnie i gdzie powinienem zamieszkać? Ale czy Bóg Pokoju może kiedykolwiek zamieszkać tam, gdzie są myśli o wojnie? Zamieszkać tam, gdzie pod egidą wojny człowiek pozwala sobie na winę? Mieszkać tam, gdzie pod podmuchem wojny wiara umiera i jest zastępowana przez niewiarę, nadzieja umiera i jest zastępowana przez rozpacz, miłosierdzie umiera i jest zastępowane przez dzikość, modlitwa umiera i jest zastępowana przez bluźnierstwo? Czyż nie są to dekonsekracje serca? A czyż ten, kto się dekonsekruje, nie popełnia świętokradztwa? Dlatego powiedziałem: "Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało i nic więcej nie mogą uczynić. Pocieszam niesprawiedliwie zabitych w godzinie próby, a to jest gwarancją, że po tej godzinie nadejdzie Światło, które błogosławi. Ale powiadam wam: "Bójcie się tego, który was zabiwszy, może was wrzucić do piekła". Jak zabił? Co zabił? Twoją duszę i twojego ducha. Dusza, która jest szkatułką, świętą arką, cyborium zawierającym ducha, który jest klejnotem podniesionym przez rękę Boga z bezgranicznych skarbów Jego jaźni, aby umieścić go w stworzeniu: znak, któremu nie można zaprzeczyć waszemu pochodzeniu jako moich dzieci. Tak jak krew w waszych żyłach jest duchem w waszym cielesnym wnętrzu. I tak jak krew daje życie ciału, by żyło dniami ziemi, tak duch daje życie duszy, by żyła dniami, które nie mają końca. Tak więc strata, bez ograniczeń miary, jest stratą ducha, a nie małego ciała. Nie ma też większej i bardziej potępionej przez Boga zbrodni niż zabicie ducha przez pozbawienie go łaski, która czyni go dzieckiem Bożym. Tak jak dziecko w łonie matki rośnie i kształtuje się, osiągając doskonały wiek życia wewnątrzmacicznego, czerpiąc pożywienie z organów, które utrzymują je w kontakcie z organami odżywczymi matki, tak ten, kto wie, jak żyć życiem ducha i zachować ducha, jest jak dziecko w Moim łonie, rośnie i osiąga doskonały wiek życia wewnątrz Mnie, czerpiąc pożywienie i siłę ode Mnie. Czyż nie jest dla ciebie radością i bezpieczeństwem myśl, że żyjesz ze Mnie, we Mnie, dla Mnie, ze Mną? Ten, kto pozwala Nieprzyjacielowi zabić swego ducha, czyni siebie jego wspólnikiem. Ten, kto własnymi rękami otwiera worek, w którym Przeklęty zamyka twoją duszę, pozbawiając ją najpierw Światła, a potem Życia, pogrążając ją w piekielnej otchłani, z której nie ma ucieczki i na której wisi wieczne przekleństwo Boga. Czy ja, który mówię: "Nie będziesz zabijał" i potępiam zabijanie ciała, mogę nie potępić tego, kto zabija ducha? Na kogo. Na pewno. Wy bowiem macie wolę, a jeśli wy nie chcecie, Nieprzyjaciel nie może. Dlatego to wy zabijacie swego ducha. A na tego, kto zabija ducha, zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że sprawiedliwym i straszliwym gniewem zagrzmi Mój Głos, jak Ojciec odrzucony przez syna, jak Król oszukany przez poddanego, aby wypowiedzieć słowo potępienia. Dlatego w swoim cierpieniu bądź bezpieczny: przez ciało, które umiera, coraz bardziej rośnie twój duch: karmi się umieraniem, jako ofiara miłości, twojego ciała. Jakże piękny będzie dzień, w którym, rozbijając glinę ziemskiego naczynia, twój duch rozkwitnie wolny i silny, dla wiecznej radości twojego Jezusa w Niebie ".
[200] Powiedziałem w Mateusza 10:28; Łukasza 12:4-5.
[201] na tłumionym, zamiast pod tłumionym, jest naszą poprawką.
[202] Mówię w Mateusza 19:18; Marka 10:19; Łukasza 18:20; biorąc z Wyjścia 20:13; Powtórzonego Prawa 5:17.