Byłem z Jezusem w torturach. Dziś wieczorem wierzyłem, że muszę umrzeć przez uduszenie. Co za cierpienie! Dobrze, że On tam był, by mi pomóc. Patrząc na Jego cierpienie, nabierałem odwagi, by cierpieć. Czy moja agonia pocieszyła mojego Jezusa? Jeśli tak, to chciałabym cierpieć je każdej nocy, aby osuszyć Jego płacz i nie słyszeć już tego lamentu, wypowiadanego z tak wielkim bólem: "Tak bardzo cierpię".