A to jest Thomas...
[Śledzi rozdział 628 EVANGELO].
Jezus mówi: "Mały Janie, cykl jest zakończony. Po tym umieścisz Objawienie niewierzącemu Tomaszowi, które miało miejsce 9-8-44. Ale kiedy cała Ewangelia zostanie napisana, będzie jeszcze wiele do dodania w Niedzielę Palmową, Poniedziałek Wielkanocny, wtorek, Wielką Środę i czwartek rano, jak powiedziałem od samego początku. Części, które zostaną dodane, wzięte z tego, co widzieliście w zeszłym roku, już wam wskazałem. Jeśli P.M. wierzy, może wstawić zeszłoroczne dyktanda, które teraz ci wskazuję, a mianowicie: Na początku Pasji dyktando z 10 lutego 1944 r. jako wprowadzenie. Następnie, na końcu tego, może umieścić dyktanda z 13 lutego 44 r. od punktu "Moje spojrzenie czytało w sercu Judasza Iskarioty" itd. itd. (dziewiąta linia dyktanda 13-2-44), następnie z 14 lutego 44 r. od punktu "Pragnę, abyś myśląc o Maryi medytował o Jej agonii" itd. itd. (szósta linia dyktanda 14-2-44). Następnie dyktando z 15 lutego 1944 r. od pierwszego do ostatniego słowa. A więc to z 16 lutego 1944 roku. To również zostało znalezione. Przed tegoroczną wizją opisującą Wieczerzę, Ojciec umieści zeszłoroczną 2 P s.3, w której moje pożegnanie z Matką Najświętszą jest opisane od 13 wiersza: "W pokoju jest Maryja z innymi kobietami. Wydaje się, że właśnie przybyły, prowadzone przez Jana" itd. itd. Opis Wieczernika można również umieścić przed Wieczerzą. I można go wziąć z wizji z 17 lutego 1944 r. do 13. wiersza. Następnie kontynuować od tegorocznej Wieczerzy Wielkanocnej 9-3-45. Następnie zeszłoroczne dyktando na temat Eucharystii 17 lutego 1944. Następnie agonia i pojmanie (13-3-45). Proces i potępienie (22/25-3-45). Następnie samobójstwo Judasza (w zeszłym roku 31 marca 1944 r.). Następnie z pretorium na Kalwarię (26-3-45). Następnie ukrzyżowanie (27-3-45). Następnie pogrzeb 19 lutego 44 roku. Następnie Lament Matki Najświętszej w Grobie 1 w dniu 4 października 1944 roku. Potem powrót do Wieczernika 28-3-45. Następnie noc Wielkiego Piątku 29-3-45 i drugi Lament Maryi: III punkt Opuszczenia. Kontynuacja nocy Wielkiego Piątku 29-3-45. Dzień Wielkiej Soboty 30-3-45. Następnie noc Wielkiej Soboty 31-3-45. Następnie poranek Zmartwychwstania 1-4-45. Następnie Jezus ukazuje się Matce 2 P 30 w zeszłym roku (jak jest teraz napisane), a następnie, jeśli Ojciec chce, umieścić dyktando 2 P 32: "Żarliwe modlitwy Maryi" itd. itd. Następnie pobożne niewiasty przy Grobie (dolna strona zaznaczona na czerwono 2-4-45). Następnie objawienia przyjaciołom: Łazarzowi 3-4-45, Joannie 4-4, Nikodemowi-Józefowi-Mannaen 4-4, pasterzom 4-4, uczniom z Emaus 5-4, kilku innym 5-4, dziesięciu apostołom 6-4, powrót Tomasza 7-4, objawienie Tomaszowi 9-8-44. I tutaj ojciec umieści zeszłoroczne dyktando jako komentarz do Moich boleści 2 P 22, aby zamknąć pracę.
[Śledzi fragment 14 rozdziału 613 EVANGELO].
Powiedziałeś: "Dlaczego nie widziałem tego czynu Longinusa w zeszłym roku? Ponieważ byłeś przerażony widokiem moich tortur. Ponieważ byłeś jeszcze niewystarczający, aby to opisać i zobaczyć. Spaliłem ten czas, aby dać ci pocieszenie przed zbliżającą się męką. Ale widzisz, że musiałem zabrać cię ze sobą, abyś mógł przejść przez wszystkie Moje Tortury z większą doskonałością i większym pokojem. Czy to jest doskonałe? Och! nie. Stworzenie, bez względu na to, jak bardzo jest trzymane w Moich ramionach i zespolone ze Mną, zawsze jest stworzeniem i zawsze będzie miało stworzone reakcje i zdolności. Nigdy nie będzie w stanie zrozumieć i opisać z absolutną prawdą i absolutną doskonałością, będąc stworzeniem, uczuć i cierpień Boga-Człowieka. Nie zostałyby one też zrozumiane przez większość. Już teraz nie są one rozumiane. I zamiast paść na kolana i błogosławić Boga, który dał ci tę wiedzę, co jest jedyną rzeczą do zrobienia, większość weźmie książki i duże książki, przymus, zmierzy, spojrzy pod światło, mając nadzieję, mając nadzieję, mając nadzieję. Lecz by znaleźć sprzeczności z innymi podobnymi dziełami. I burzyć, burzyć, burzyć. W imię (ludzkiej) nauki, (ludzkiego) rozumu, (ludzkiej) krytyki, (ludzkiej) pychy. Jak bardzo człowiek burzy święte dzieła, aby wznosić z gruzów nieświęte budowle! Zabraliście czyste złoto, biedni ludzie. Proste i cenne złoto Mądrości. I nałożyliście stiuk i tynk źle zabarwiony złotym pyłem, który wpływ życia, ludzi, ludzkiej niepogody natychmiast zmywa, pozostawiając ślad trądu, który szybko się łuszczy, nie czyniąc nic z Mądrości. Och, biedny Tommasi, który nie wierzysz w nic poza tym, co rozumiesz i czujesz w sobie! Ale błogosław Boga i staraj się wznieść, bo podaję ci rękę! Wspinaj się w wierze i miłości. Chciałem upokorzenia apostołów, aby mogli być "ojcami dusz". Proszę was, a szczególnie mówię do was, moi kapłani. Przyjmijcie upokorzenie bycia postawionymi2 przed świeckimi, aby stać się "ojcami dusz". Dla wszystkich jest to praca. Ale jakże szczególnie poświęcona jest wam ta Ewangelia, w której Mistrz bierze swoich kapłanów za rękę i prowadzi ich ze sobą w szeregi uczniów, aby oni, kapłani, stali się nauczycielami zdolnymi do prowadzenia uczniów, w której Lekarz zabiera was do chorych - każdy człowiek ma swoją duchową chorobę - i pokazuje wam jej objawy i lekarstwa! A więc w górę. Przyjdź i zobacz. Przyjdź i jedz. Przyjdź i pij. I nie zaprzeczaj. I nie nienawidźcie małego Johna. Dobrzy spośród was będą mieli świętą radość z tego dzieła. Uczciwi uczeni światło. Spokojni, a nie niegodziwi - rozkosz. Niegodziwcy będą mogli dać upust swej złej nauce. Ale mały Jan miał tylko ból i trud, tak że teraz, pod koniec pracy3, jest jak stworzenie marniejące z powodu choroby. Cóż więc mam powiedzieć moim i jego przyjaciołom, Marii z Magdali i Janowi, i Marcie, i Łazarzowi, i Szymonowi, i aniołom, którzy czuwali nad nim w jego trudzie? Powiem: "Mały Jan, nasz przyjaciel, umiera. Chodźmy i przynieśmy mu wody z wiecznych rzek i powiedzmy mu: "Chodź, mały Janie. Ujrzyj swoje Słońce i powstań. Wielu bowiem chciałoby zobaczyć to, co ty widzisz. Ale tylko umiłowani mogą poznać przed czasem wiecznego Pana i Jego dni na świecie. Przyjdź. Zbawiciel, wraz ze swymi przyjaciółmi, przychodzi do twego mieszkania, czekając, aż pójdziesz z Nim i z nimi do Jego Miejsca Zamieszkania. Idź w pokoju. Jestem z tobą".
7 kwietnia 1945 r., godz. 17:00
1 miał, ponieważ jest to, podobnie jak wszystkie inne odcinki, "wizja".
2 postposed, zamiast anteposed, jest naszą poprawką.
3 na końcu dzieła, które jednak nie jest skończone. Jak wspomniano na początku, jest to koniec "cyklu": Pasji i Śmierci.