Jezus mówi: "To nie jest złudzenie twego oka. Zaprawdę widzisz, jak na udręczonej i zakrwawionej twarzy twego Jezusa z Getsemani jaśnieje uśmiech, który tam zakwitł, gdy anioł Boży wniósł w ciemność, która mnie ogarnęła, ponadsubstancjalne światło, które pozwoliło mi ujrzeć w przyszłych wiekach twarze tych, którzy będą mnie kochać. Kielich pocieszenia, metaforyczny kielich podany przez anioła592 mojemu odkupieńczemu duchowi, był niczym innym jak przyszłym oświeceniem wszelkiego dobra, które moja śmierć da, w przeciwieństwie do wszelkiego zła, którego moja śmierć nie pokona, i wszystkich serc, które będą mnie kochać. Wtedy nad łzami zakwitł uśmiech, nad udręką zstąpiła ufność. Poświęcenie, choć wciąż straszne, staje się znośne, gdy wie się, że jest użyteczne. Teraz to wiedziałem. I uśmiechnąłem się do tej wiedzy. Widziałem też ciebie, mały Johnie... Teraz pokazuję ci uśmiech z tamtego czasu, aby dodać ci otuchy. Uwaga moja. Tak jak piętnaście dni temu, patrząc na kartę zgłoszenia do grona Sług Maryi, którą mi dałeś, zobaczyłem na twarzy Jezusa w Ogrójcu uśmiech kwitnący tak pięknie, tak pięknie! Jego twarz staje się świetlista. Wydaje się, że mówi: "Jestem szczęśliwy!" i uśmiecha się do swojego tajemniczego rozmówcy - być może do siebie samego - któremu słodko jest, jak wiernemu towarzyszowi, powiedzieć, po udręce przekonania o tak bezużytecznej ofierze, pokój przekonania o użyteczności ofiary. A gdy patrzyłem na niego, powiedziałem sobie: "Co za żartobliwy widok! Spójrz tutaj, jeśli mam widzieć Jezusa uśmiechającego się w tej chwili agonii!". Ale czy widzisz, co Jezus odpowiada? Nie dałem się zwieść! Błogosławię Go za ten uśmiech, ponieważ... po prostu nie mogę już tego znieść... i gdybym powiedział wszystko, co we mnie krzyczy... byłbym nieposłuszny radom Jej i Matki593. Więc milczę. Ale milczenie nie oznacza dławienia tych głosów. Nie można ich zdławić, ponieważ każda minuta, z jej fizycznym cierpieniem, z jej moralną pustką, z ciągle rosnącą potrzebą posiadania jej w pobliżu mojego umierania, ożywia je. Panie!
[592] anioł, według Łukasza 22:43.
[593] Porada matki z 11 sierpnia na temat "doskonałości oderwania".