Jezus mówi: "Ty sam podałeś mi temat tej lekcji. Powiedziałeś: "Lituję się i mam cierpliwość dla zwierząt i dzieci, ponieważ nie są one obdarzone lub nie mają jeszcze rozumu. Ale z dorosłym, który szaleje z powodu niegodziwości lub uporu, nie mam już rozumu, ponieważ nie lituję się nad nim". Brawo! Ale gdyby twój Pan, który obdarzył cię rozumem, tak z tobą postąpił, ile razy w życiu musiałby cię ukarać? A jeśli - ponieważ wszystkim ludziom dałem rozum - i jeśli miałbym bić, a nie litować się, gdy ludzie postępują wbrew rozumowi, co powinienem zrobić? Jaki człowiek zostałby ocalony od kary? Nie mówię nawet: kiedy ludzie sprzeciwiają się mojemu Prawu. Mówię: wbrew rozumowi, jak mówisz. W ten sposób ty i wszyscy mierzycie, o ile lepszy jest Bóg od najlepszego z ludzi. Doskonałość dobroci bez granic. Do której wy, nadużywając właśnie tej nieograniczoności, pozwalacie sobie na jakikolwiek brak. Ale nie wolno ci tego robić. Jeśli jestem dobry, to nie jest nawet słuszne, abyś tego nadużywał. Chciałbym wam powiedzieć: "Traktujcie mnie jak Boga". Chciałbym wam tylko powiedzieć: "Traktujcie Mnie jako waszego Ojca, Brata i Przyjaciela i postępujcie ze Mną jak dobrzy synowie, dobrzy bracia, dobrzy przyjaciele wśród ludzi". Ale niestety nie wiesz, jak robić nawet to. I czy wtedy narzekasz, jeśli nie masz nic dobrego na ziemi?" [Poniżej, 17 i 18 lipca, rozdział 417 EVANGELO].