Skarżę się mamie, mówiąc jej: "Ale w ten sposób nie mogę już o tobie myśleć. Piszę, piszę, piszę... a potem jestem jak martwy, niezdolny nawet do odmówienia Zdrowaś Maryjo. Widzisz: zostaję z koroną w ręku. Właśnie wtedy, gdy chciałem dotrzymać ci towarzystwa w te piątki Wielkiego Postu i Męki Pańskiej! Odpowiedź przychodzi do mnie ostro: "To nie ma znaczenia. Śpiewasz Ewangelię o Jego Męce, płaczesz nad Jego boleściami i towarzyszysz Mu w nich. W ten sposób osuszasz moje łzy o wiele bardziej, niż gdybyś towarzyszył mi bezpośrednio. Córko niebieskiego Jeruzalem, płacz nad grzechami świata i błogosław Pana, który chciał, abyś bezpłodna, pozbawiona ludzkiej radości, dostąpiła chwały bycia "małym Janem". Powiedz ze mną1: "Oto służebnica Pańska. Niech się stanie we mnie tak, jak On chce". Błogosławię cię i nie powstrzymuję. Czekam na ciebie w drodze na Kalwarię. Idź".
[W innym zeszycie zapisano rozdziały 608, 609, 611 i 612 EVANGELO z datami od 26 do 29 marca 1945 r.].
1 Powiedz ze mną, jak w Łukasza 1:38. Do powtarzającego się określenia "mały Jan" odnosi się uwaga z 1 marca 1945 roku.